حضور قرآن در حماسه ای جاودان
در متون گزارش شده از حماسه
عاشورا، موارد فراوانى از حضور قرآن دیده مى شود. این گزارشها به لحاظ
زمانى، حوادث پیش از رسیدن كاروان حسینى به كربلا، و بعد از آن را در بر مى
گیرد.

پس از رسیدن به كربلا
عصر روز نهم محرم، پس از شروع جنب و جوش
در لشكر عمر سعد كه نشان از تصمیم جدید آنان داشت، امام حسین علیه السلام،
برادر رشیدش را براى به دست آوردن آگاهى دقیق به سوى سپاه دشمن گسیل داشت .
حضرت عباس علیه السلام به همراه بیست نفر سپاه اموى آمد و از برنامه تازه
آنان پرسید. گفتند: دستور امیر رسیده است تا كار را تمام كنیم . عباس علیه
السلام از آنان خواست تا در این كار شتاب نورزند تا نزد امام حسین علیه
السلام رود و این پیام را به ایشان برساند. امام حسین علیه السلام پس از
آگاهى از نقشه دشمن فرمود:
عباس
من! اینك سوى دشمن برو و اگر توانستى هجومشان را تا بامداد فردا به تاخیر
انداز و شرارتشان را امشب از ما بازدار، بدان امید كه جبین بر آستان ربوبى
نهیم و از او آمرزش طلبیم . خدا خود مى داند كه من، چقدر نماز و خواندن
كتابش را دوست دارم و شیفته دعا و نیایش بسیار و آمرزش خواهى از اویم: «فهو
یعلم انى قد احب الصلاة له و تلاوة كتابه و الدعاء و الاستغفار». (4)
همچنین
برخى از گزارشها بیان مى كند كه امام حسین علیه السلام در روز عاشورا قرآن
به دست، در برابر لشكر دشمن حاضر شد: «ركب الحسین على فرسه و اخذ مصحفا
فوضعه بین بدیه، ثم استقبل القوم رافعا یدیه»(5)
این خود نمونه
دیگرى از حضور قرآن در كربلاست. چرا که سالار شهیدان هرگز در اندیشه كشتار و
خونریزى نبود. هدف اصلى آن حضرت آگاهى بخشیدن به مردم بود. به همین دلیل
بارها با سپاهیان عمر سعد به اتمام حجت پرداخت، گاه قرآن به دست، بى سلاح و
جامه نبرد، به میان آنان می رفت ... . (6)
4) نك : لوط بن یحییى ازدى غامدى ، مقتل الحسین علیه السلام، ص 106؛ محمد
بن نعمان بغدادى عكبرى (شیخ مفید)، الارشاد فى معرفه حجج الله على العباد،
ج 2، صص 89 - 90؛ عبدالله بحرانى ، العوالم ، ص 243؛ محسن امین عاملى ،
لواعج الاشجان فى قتل الحسین علیه السلام، ص 118.
5) البته ممكن است
مراد از واژه «مصحف» در این مورد، نامه كوفیان باشد كه حضرت براى اتمام
حجت ، به همراه خود برداشتند. نك: اسماعیل بن كثیر دمشقى (ابن كثیر)،
البدایه و النهایه ، ج 8، ص 193؛ محمد بن احمد دشمقى باعونى ، جواهر
المطالب فى مناقب الامام الجلیل على بن ابى طالب علیه السلام، تحقیق محمد
باقر محمودى ، ج 2، ص 284؛ شهاب الدین حسینى مرعشى ، شرح احقاق الحق ، به
اهتمام محمود مرعشى نجفى ، ج 33، ص 603.
6) عبدالله جوادى آملى ، حماسه و عرفان ، ص 190.