امام صادق علیه السلام :
دوست ندارم جوانى از شما [شیعیان] را جز بر دو گونه ببینم : دانشمند یا دانشجو .
(الأمالى طوسى ، ص 304 )
ای بحـر تجـلا! گهـرت باد مبارک ای طور نبوت! شجـرت باد مبارک ای مکه! نسیم سحـرت باد مبارک ای آمنه! قرص قمـرت باد مبارک
در روز بیست و ششم صفر جناده بن امیه كه از علمای حجاز بود بحضورش شرفیاب شد. جناده گفت وقتی به خدمتش زانو زدم بر بالشی تكیه داشت. رنگش رنگ بسیار زیبا و قشنگش كه در دیار حجاز نظیر نداشت به سبزی گراییده بود. طشتی لبریز از خون آب در پیش رویش دیدم. حدس زدم كه پسر پیغمبر صلی الله علیه و آله در این طشت قی كرده و این خونابه از گلویش به این طشت ریخته است.
از احوالش پرسیدم. مثل همیشه فرمود:
الحمدلله.
ولی من گفتم یابن رسول الله چرا به درمان این درد اقدام نمیكنی.
امام نگاهی به من انداخت و فرمود:
یا عبدالله بماذا اعالج الموت.
مرگ را با چه معالجه كنم.
گفتم:
انا الله و انا الیه راجعون.
در اینجا دیدم كه چشمان درشت و سیاه حسن بن علی علیهماالسلام غرق اشك شده است.
احساس كردم كه پسر پیغمبر صلی الله علیه و آله روزهای آخر و شاید آخرین ساعت های عمرش را طی می كند.
پیش خود اندیشیدم كه اگر فرصت امروز را غنیمت نشمارم دیگر چنین فرصتی به دستم نخواهد رسید و دیگر امام خود را زنده نخواهم دید.
گفتم: یابن رسول الله مرا موعظتی فرمای.
البته از استدعای خود پشیمان نبودم ولی سخت پریشان بودم چون می دیدم كه سبط رسول الله صلی الله علیه و آله چندان حالت سخن گفتن ندارد. فكر می كردم كه مسئلت مرا به اجابت مقرون نخواهد داشت و از من معذرت خواهد خواست ولی دیدم به خود تكانی داد و راست تر نشست و فرمود:
آری. برای این سفر دور و دراز كه به پیش است آماده باش. و توشه این سفر را پیش از آن لحظه كه طبل رحیل زنند آماده ساز. ای جناده بدان كه تو در طلب دنیا می شتابی و مرگ در طلب تو می شتابد بنابراین غم فردای خود را بر امروز تحمیل مكن.
ای جناده! هر چه در جستجوی سیم و زر بكوشی بیش از روزی خود به چنگ نخواهی آورد و آنچه افزون از روزی خویش به دست آورده ای نصیب دیگران خواهد شد و عنوان تو بر آن خزانه از عنوان یك خزانه دار نخواهد بود.
ای جناده! این را بدان كه در مكاسب حلال به روز رستاخیز حسابی مقرر است و اگر كسب تو از مجرای حرام تامین شود عقاب خواهی داشت و بخاطر آن لقمه ها كه شبهه ناك است یعنی حلال و حرامش مسلم نیست همچنان عتاب و ملامت خواهی برد.
ای جناده! این دنیای زیبا كه می بینی مرداری بیش نیست. و از این مردار به میزان حاجت خویش بردار زیرا مردارخواری اگر از اندازه كفایت و حاجت افزون باشد حرام است.
از این سفره لقمه های كوچك بردار تا اگر حلال باشد كشاكش حساب تو سبك تر شود و اگر حرام باشد بر تو گناهی ننویسند زیرا:
اخذت كما اخذت من المیته.
این چنین از مردار استفاده كنند و نیز ملامت بسیار به همراه نخواهد داشت.
ای جناده! وقتی به كار دنیا بپردازی شتاب كار و سراسیمه و حریص مباش. چنان پندار كه گویی برای همیشه زنده خواهی بود و به آرزوهای خویش خواهی رسید اما به خاطر آخرت خویش سر از پای مشناس. سعی كن و شتاب كن و اندیشه كن كه جز یك روز از عمر تو نمانده و روشنایی فردا نخواهی دید.
جناده! آیا دوست میداری كه بی كمك قبیله و عشیره عزیز و محترم باشی؟
آیا دوست میداری كه دور از تخت و تاج نشان عظمت بر جبین تو هویدا باشد؟
اگر چنین خواهی از لذت معصیت به در آی و عزت طاعت و عبادت را دریاب بنده پروردگار باش تا خواجه كاینات باشی.
ای جناده! آن كسان را به مصاحبت و معاشرت خویش برگزین كه مایه آبرو و شرف تو باشند. با قومی از در دوستی درآی كه تا در كنار تو باشند نگهبان تو باشند و قدر تو بدانند و پاداش محبت تو بگذارند.
اگر حوادث روزگار ترا به كمك آنان نیازمند ساخته از كمك تو دریغ ندارند. گفتار تو را راست بشمارند و در كشاكش زندگی تكیه گاه تو باشند.
با آن كس دوست باش ای جناده كه دست تو را به آرزوی تو نزدیك سازد و شكستگی های زندگی تو را جبران كند و محاسن و فضایل تو را فراموش مدارد. اگر دست حاجت بسویش دراز كنی محرومت نفرماید و اگر لب به خاموشی فروبندی با تو سخن گوید و تو را به سخن آورد و به روز غم یار تو باشد. از او به تو ناگوار و ناشایست نرسد و به همراه او راه تو به انحراف و بیراهه كج نشود. تو را به روزگار بینوایی تنها مگذارد و به هنگام قسمت از بهره خویش چشم بپوشد و سود تو را بر سود خویش رجحان دهد.
منبع : تبیان
درسی که اربعین به ما می دهد ، زنده نگه داشتن یاد حقیقت و خاطره ی شهادت در مقابل طوفان تبلیغات دشمن است.
مقام معظم رهبری (حفظه اله)
ما منتظر منتظر واقعه هستیم در سوگ علمدار یل قافله هستیم
مسرور نباشیم به جشن شب چله چون چله نشین پسر فاطمه هستیم
وبلاگ موسسه ی جامعه القرآن الکریم و اهل البیت(علیهم السلام) شوشتر