حکایتی آموزنده

نقل شده، مرحوم شاه آبادی (ره) گاهی به کسانی که به او بی احترامی و یا توهین می کردند به آرامی پاسخ می داد و در واقع توهین آن ها را با توهین پاسخ می داد. البته بدون اینکه طرف مقابل صدای آن مرحوم را بشنود. فرزند مرحوم شاه آبادی علت را از پدر پرسید که شما با این مقام معنوی چرا چنین می کنی؟ گفت: پسرم من از روزی که انتقام خدا را با چشم خود دیدم، بنا را گذاشتم که چنین کنم. ماجرا از این قرار بود که روزی به حمّام (عمومی) رفته بودم. وارد خزینه شدم. آب سرریز شد و کمی به سر روی یکی از افسران پهلوی (شاه ایران) پاشیده شد. وی به شدت بر افروخته و به من توهین کرد. من که در جمع حاضران نخواستم و شاید نتوانستم پاسخ او را بدهم. به آرامی گفتم واگذارت می کنم به خدا. از حمّام بیرون شدم و به منزل آمدم. ساعتی بعد فردی به منزل ما مراجعه کرد و درخواست کرد که به درب حمام بروم. علت را پرسیدم. گفت خود خواهی دید. آن افسر را دیدم که به هنگام بالا آمدن از پله های حمام نقش بر زمین شده و زبانش بند آمده! گویی لال از مادر زاده شده! با ایما و اشاره از من طلب عفو می کرد. دعا کردم و از خدا خواستم او را ببخشد. تا دعای من خاتمه یافت. زبان در کام او به حرکت درآمد و به دست و پای من افتاد. از آن روز وقتی کسی توهینی و یا اساعه ادبی به من می کند. دیگر او را به خدا واگذار نمی کنم. خودم به آرامی پاسخش را می دهم تا خدا انتقام نگیرد که منتقم بزرگی است.

عکس یادگار

پس از اتمام مراسم اختتامیه مسابقات کشوری موسسه جامعه القرآن الکریم و اهل البیت (ع) نوبت به رسیدن عکس های یادگاری رسیده بود، به ویژه اینکه تیم اعزامی از شوشتر شاد و خوشحال بود از سه رتبه ی برتری که کسب کرده بود.

عکس قرآن آموزان و نفرات برتر شوشتر با مدیر کل محترم موسسه جامعه القرآن الکریم و اهل البیت (ع)
حجت الاسلام و المسلمین سید محمد مهدی طباطبایی

عکس قرآن آموزان و نفرات برتر شوشتر با حافظ محترم کل قرآن کریم و افتخار جهان اسلام
حجت الاسلام و المسلمین دکتر سید محمد حسین طباطبایی

افتخار آفرینی قرآن آموزان واحد برادران شوشتر

در اختتامیه پانزدهمین دوره مسابقات کشوری حفظ و ترتیل قرآن کریم موسسه جامعه القرآن الکریم و اهل البیت (ع) از حافظان و مرتلان برتر تقدیر به عمل آمد که واحد برادران شوشتر موفق به کسب سه رتبه کشوری گردید.

لازم به ذکر است که روند رقابت قرآن آموزان در این دوره از مسابقات بسیار نزدیک به هم بود و مسابقات از سطح کیفی بسیار بالایی یرخوردار بود.

آقای مهدی نجاری نژاد
رتبه دوم در رشته حفظ 10 جزء بالای 16 سال


آقای محمد صابری فر
رتبه سوم در حفظ 10 جزء زیر 16 سال



آقای یاسین کوثریان
رتبه سوم در رشته حفظ 5 جزء زیر 16 سال

مسابقات کشوری

سلام

چهارشنبه مورخ 92/5/23 مصادف است با آغاز پانزدهمین دوره مسابقات کشوری حفظ قرآن کریم موسسه جامعه القرآن الکریم و اهل البیت ( علیهم السلام) که بصورت سالانه برگزار می گردد. مسابقات امسال نیز از چهارشنبه 5/23 آغاز و مراسم پایانی هم روز شنبه 5/26 در استان چهار محال بختیاری و به میزبانی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی این استان در شهرکرد برگزار می شود.

این مسابقات آوردگاهی است برای سنجش میزان عملکرد شعب سراسر کشور و از اهمیت خاصی برای شعب برخورداراست. به لحاظ رده سنی هم در دو مقطع زیر 16 سال و بالای 16 سال انجام می شود.

قرآن آموزان واحد برادران شوشتر که در این مسابقات حضور می یابند عبارتند از:

در بخش زیر 16 سال:

الف ) رشته حفظ جزء 30 و صحت نماز: 1- سید مهدی پیشوا 2- سید مرتضی آل علی

ب) رشته حفظ 5 جزء: 1- ابوالفضل صفاری 2- یاسین کوثریان 3- سید مصطفی موسوی

ج) رشته حفظ 10 جزء: محمد صابری فر

در بخش بالای 16 سال :

الف) رشته حفظ 10 جزء: 1- مهدی نجاری نژاد 2- مصطفی حصیرباف

ب) رشته حفظ 20 جزء: احمد علی روحانی

در بخش وبلاگ نویسی شعب هم این وبلاگ شرکت دارد و امید است تا به لطف خدا و حضور شما عزیزان حائز رتبه برتر گردد.

در پایان از همه شما برای موفقیت این عزیزان التماس دعا دارم و امیدوارم که انشاءالله در مطلب آینده خبر درخشش این قرآن آموزان عزیز را به همه شما بزرگواران برسانم.

عاشقان عیدتان مبارک باد

سلام بر همه شما عزیزان و علاقه مندان به ساحت قرآن کریم

عید سعید فطر بر همه شما بزرگواران مبارک باد، البته ببخشید که دیر این مطلب رو میذارم

از میان پیامک های که این چند روز به عنوان تبریک دوستان و آشنایان فرستادن به نظرم این بهترینش بود:

« عیدمان به رؤیت هلال روی توست مهدی جان

عید سعید فطر مبارک»

شما هم اگه دوست داشتید بهترین پیامک تبریک عید فطر رو که براتون فرستادن رو می تونید در قسمت نظرات بنویسید تا همه فیض ببریم

ضیافت افطار

مراسم ضیافت افطار مربیان و کادر واحد برادران موسسه جامعه القرآن الکریم شوشتر همزمان با آخرین روز های ماه ضیافت الهی روز دوشنبه مورخ 92/5/14 پس از نماز مغرب و عشاء برگزار گردید. در این مراسم مربیان آموزشی و مربیان فرهنگی طرح هادی حضور داشتند.

از این افراد دوری کن (دنیا خواه از خدا بی خبر)

در آیه 29 سوره نجم دستوری وجود دارد مبنی بر دوری کردن از افرادی با این دو ویژگی:

روگردانی از یاد خدا (مَّن تَوَلَّى عَن ذِكْرِنَا) و دنیاخواهی صِرف (لَمْ یُرِدْ إِلَّا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا).

منظور از «ذكر» در این آیه یا قرآن کریم است که پیروان حق را به سوی حق روشن، هدایت نموده و با ادله قاطع و براهین واضح که جای هیچ تردیدی در آن‌ها نیست به سوی سعادت اخروی که ورای این دنیاست ارشاد می کند و یا مراد از آن، یاد خداست که در مقابل غفلت از او به کار می رود. [3]

ولی ظاهر این است که این تعبیر مفهوم گسترده ای دارد که هر گونه توجه به خدا را چه از طریق قرآن و دلیل عقل و چه از طریق سنت و یاد قیامت شامل می گردد. [4]

ضمناً این نکته نیز از آیه استفاده می شود که رابطه و تأثیر متقابلی میان غفلت از یاد خدا و اقبال به زرق و برق دنیا وجود دارد.

به گونه ای که غفلت از یاد خدا، انسان را به سوی دنیاپرستی سوق می دهد؛ همانگونه که دنیاپرستی انسان را از یاد خدا غافل می سازد. [5]

3.   المیزان فی تفسیر القرآن 19/41

4.   تفسیر نمونه 22/532

5.   همان

وصیت حضرت علی (علیه السلام) در خصوص قرآن

«این است آنچه علی بن ابیطالب به آن وصیت کرد. وصیّت کرد و شهادت داد به اینکه خدایی جز اللّه نیست و او است یکتا و انبازی ندارد و اینکه محمد بنده و فرستاده او است که با هدایت و آئین حق او را فرستاد تا دینش را بر تمام آئین‌ها برتری بخشد و هر چند مشرکان را خوش نیاید، درود خداوند بر او و اهل بیتش باد. و همانا نمازم و عبادتم و زندگی و مرگم برای خداوند، پروردگار عالمیان است، که هیچ شریکی ندارد و به این مأمور شده‌ام و من از مسلمانانم.

سپس وصیت می‌کنم به تو ای حسن و به تمام خانواده و اهل بیت و فرزندانم و هر که وصیت‌نامه‌ام را دریافت نمود،

شما را به خدا، شما را به خدا در قرآن، پس نگذارید دیگران، در عمل به آن، بر شما پیشی گیرند.

و بترسید از خدا درباره قرآن كه دیگران با عمل كردن به آن بر شما پیشى نگیرند

دعای جوشن کبیر

در خصوص دعا باید گفت که این دعا در بلد الامین و مصباح كفعمى آمده است. حضرت سیّد الساجدین علیه السّلام، از پدرشان و ایشان از جدّ بزرگوارش حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله‏ روایت می‌فرماید :

این دعا را جبرییل براى آن حضرت در یكى از جنگ ها فرود آورد، درحالى ‏كه زره سنگینى بر تن آن جناب بود به گونه‏ اى كه سنگینى‏ آن بدن مبارك آن حضرت را به درد آورده بود جبرییل عرضه داشت: یا محمّد پروردگارت به تو سلام می رساند و می فرماید: این جوشن(زره) را از تن خود بیرون كن و این دعا را بخوان كه براى تو و امّتت موجب ایمنى است ، جبرییل در فضیلت این دعا سخن بسیار گفت اما مختصر آن است که هركه آن را بر كفنش بنویسد، خدا به احترام آن او را به آتش نمى‏ افكند و و هر كه آن را در اول ماه رمضان با نیّت خالص و دلى پاك بخواند، حق تعالى بهره‏مندى را روزى او مى‏كند و براى وى‏ هفتاد هزار فرشته مى‏آفریند كه خدا را تسبیح و تقدیس كنند و ثوابش را براى او قرار دهند. در ادامه نیز فضیلت زیادى‏ نقل كرده تا آن كه فرمود: هركه آن را در ماه رمضان سه بار بخواند، خدا بدن او را بر آتش جهنم حرام مى‏ كند و بهشت را براى او واجب مى‏ گرداند و دو فرشته را بر او مى‏ گمارد تا او را از گناهان حفظ كنند و در طول زندگى خود در امان خدا باشد و در پایان روایت آمده :

امام حسین علیه السّلام فرمود: پدرم على بن ابیطالب علیه السّلام به حفظ این دعا وصیّت كرد و نیز این كه آن را بر كفن ایشان بنیوسم و به اهل خود تعلیم دهم و آنان را به خواندنش ترغیب نمایم. این دعا مشتمل بر هزار نام از نام هاى خدا است و اسم اعظم نیز در آن است.

صاحب مفاتیح گوید: از این روایت دو نكته استفاده مى‏شود: اول:

استحباب نوشتن این دعا بر كفن چنان ‏كه علاّمه بحر العلوم(عطر مرقده) در كتاب «الدرّة» به آن اشاره فرموده است:

وَسُنَّ اَنْ یُكْتَبَ بالاْكْفانِ شَهادَةُ الاْسْلامِ وَالاْیمان شد مستحب نوشتن بر اكفان گواه بر اسلام و هم بر ایمان

وَهكَذا كِتابَةُ الْقُرْانِ وَالْجَوْشَنُ المَنْعُوتِ بِالاْمانِ و هم نوشتن كتاب قرآن و جوشن آن دعاى امن و امان

دومّ:

استحباب خواندن این دعا در اوّل ماه رمضان، و امّا درباره قرائت آن در خصوص شب هاى قدر باید گفت، ذكرى از آن در این روایت نیامده است ولى علاّمه مجلسى قدس سره روحه در كتاب «زاد المعاد» آن را در ضمن اعمال شب هاى قدر ذكر نموده است و در پاره‏ اى از روایات نیز وارد شده كه دعاى «جوشن كبیر» را در هر یك از شب هاى قدر بخوانند فرمایش علاّمه مجلسى ( احلّه اللّه دار المقام ) نیز ناظر بر این عمل است.

در هر صورت این دعا مشتمل بر صد بند است، و هر بندى مشتمل بر ده نام از نام‏هاى خداست كه در آخر هر بند باید گفت :

سُبْحانَكَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ

و در كتاب «بلد الامین» آمده است كه در آغاز هر بند «بسم اللّه» بگوید و در آخر:

سُبْحانَكَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَ خَلِّصْنا مِنَالنّارِ یا رَبِّ یا ذَاالْجَلالِ وَالاْكْرامِ یا أرْحَمَ الرّاحِمینَ

منزّهى تو اى كه معبودى جز تو نیست، فریادرس‏ بر محّمد و خاندانش درود فرست و ما را اى پروردگار از آتش رهایى بخش، اى سرچشمه هیبت و كرامت، اى مهربان‏ترین‏ مهربانان

کریمانه با مردم ( ویژه ولادت حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) )

امام مجتبى علیه‏السلام از خیل ستارگان پرفروغ است. او به «كریم اهل‏بیت» شهرت دارد. رفتار كریمانه او در سینه تاریخ موج مى‏زند و جهانیان سرگشته درهم و دینار را به تحیر وامى‏دارد. در بین مردمى كه در چاه دنیا خواهى سقوط كرده‏اند و براى دستیابى به دنیا، تن به هرنوع خوارى و ذلت مى‏دهند؛ مطالعه شرح بخشش‌هاى كریمانه امام مجتبى علیه‏السلام خواندنى و شنیدنى است.

ابن شهرآشوب در كتاب مناقب روایت مى‏كند كه: مردى از امام مجتبى علیه‏السلام تقاضاى كمك مالى نمود. حضرت پنجاه هزار درهم و پانصد دینار به او داد. آنگاه فرمود: «برو باربرى بیاور تا این پول‌ها را برایت حمل كند.» مرد، باربرى آورد، حضرت عباى سبز رنگش را به مرد سائل داد و فرمود: «این كرایه باربر است.»(32)

گاهى امام با دیدن انسان‏هاى بى‏پناه، خود به نیّات آنها پى مى‏برد و قبل از این كه چیزى بطلبند، هدایایى تقدیم مى‏كرد و منتظر اظهار نیاز آنها نمى‌نشست. روایت زیر گویاى همین مطلب است:

فردى از چادر نشینان خدمت امام مجتبى علیه‏السلام شرفیاب شد. قبل از آن كه اظهار نیاز كند، حضرت امر فرمود كه هر چه در خزانه هست، به او بدهند. وقتى به سراغ خزانه رفتند، مبلغ بیست هزار درهم یافتند و همه را به سائل نیازمند دادند. مرد سائل كه از رفتار سخاوتمندانه امام به شگفت آمده بود، عرض كرد: آقاى من! چرا به من فرصت ندادید تا نیاز خود را بیان كنم و در مدح شما سخن بگویم؟ امام در پاسخش فرمود:

«ما گروهى هستیم كه بخشش‌هایمان تازه و بى‏درنگ صورت مى‏گیرد.»(33)

امام مجتبى علیه‏السلام در جود و كرم از همگان سبقت گرفته بود؛ آن چنان كه با بذل و بخشش‌هاى خداپسندانه، دست از دارایى‏هاى خویش مى‏كشید و همه را در راه خشنودى خدا تقدیم مى‏كرد. این، در واقع بیانگر بى‏اعتنایى آن حضرت به مظاهر فریبنده دنیا بود. در همین مورد نوشته‏اند:

«امام مجتبى علیه‏السلام در طول عمر خود، دوبار تمامِ اموال و دارایى خود را در راه خدا خرج كرد و سه بار ثروت خود را به دو نیم تقسیم كرد و نصف آن را براى خود نگهداشت و نصف دیگر را در راه خدا بخشید.»(34)

ابن سعد در كتاب الطبقات الكبرىعلاوه بر روایت فوق مى‏افزاید:

«...حتى اگر دو جفت كفش یا دو جفت پاپوش داشت، یك جفت آن را براى خود برمى‏داشت و جفت دیگر را به نیازمندان مى‏رساند...»(35)

امام مجتبى علیه‏السلام نسبت به فقیرانِ فرهنگى و فریب خوردگان جاهل نیز قلب رئوف و دل مهربان داشت. گر چه آنها بر اثر فریب دشمنان با هتاكى و بى‏حرمتى با امام برخورد مى‏كردند؛ اما امام هیچگاه از سخنان بیهوده آنان غضبناك نمى‏شد و با لطف و مهربانى آنها را نوازش مى‏كرد و به رفع نیازهایشان همت مى‏گماشت. آنان نیز با دیدن برخوردهاى خاضعانه امام به حیرت مى‏افتادند و در اندك مدت از گفته‏هاى خویش ندامت مى‏جستند و اظهار پشیمانى مى‏كردند. نمونه بارز فروتنى امام با فقرزدگان فرهنگى و دین باختگان بى‏هویت، ملاقات با آن مرد شامى است كه جریانش در متون تاریخى بیان شده است.(36)