پنج صفر سالروز شهادت حضرت رقیه (س) تسلیت باد

در متون گزارش شده از حماسه عاشورا، موارد فراوانى از حضور قرآن دیده مى شود. این گزارشها به لحاظ زمانى، حوادث پیش از رسیدن كاروان حسینى به كربلا، و بعد از آن را در بر مى گیرد.
عصر روز نهم محرم، پس از شروع جنب و جوش در لشكر عمر سعد كه نشان از تصمیم جدید آنان داشت، امام حسین علیه السلام، برادر رشیدش را براى به دست آوردن آگاهى دقیق به سوى سپاه دشمن گسیل داشت . حضرت عباس علیه السلام به همراه بیست نفر سپاه اموى آمد و از برنامه تازه آنان پرسید. گفتند: دستور امیر رسیده است تا كار را تمام كنیم . عباس علیه السلام از آنان خواست تا در این كار شتاب نورزند تا نزد امام حسین علیه السلام رود و این پیام را به ایشان برساند. امام حسین علیه السلام پس از آگاهى از نقشه دشمن فرمود:
عباس من! اینك سوى دشمن برو و اگر توانستى هجومشان را تا بامداد فردا به تاخیر انداز و شرارتشان را امشب از ما بازدار، بدان امید كه جبین بر آستان ربوبى نهیم و از او آمرزش طلبیم . خدا خود مى داند كه من، چقدر نماز و خواندن كتابش را دوست دارم و شیفته دعا و نیایش بسیار و آمرزش خواهى از اویم: «فهو یعلم انى قد احب الصلاة له و تلاوة كتابه و الدعاء و الاستغفار». (4)
همچنین برخى از گزارشها بیان مى كند كه امام حسین علیه السلام در روز عاشورا قرآن به دست، در برابر لشكر دشمن حاضر شد: «ركب الحسین على فرسه و اخذ مصحفا فوضعه بین بدیه، ثم استقبل القوم رافعا یدیه»(5)
این خود نمونه دیگرى از حضور قرآن در كربلاست. چرا که سالار شهیدان هرگز در اندیشه كشتار و خونریزى نبود. هدف اصلى آن حضرت آگاهى بخشیدن به مردم بود. به همین دلیل بارها با سپاهیان عمر سعد به اتمام حجت پرداخت، گاه قرآن به دست، بى سلاح و جامه نبرد، به میان آنان می رفت ... . (6)
4) نك : لوط بن یحییى ازدى غامدى ، مقتل الحسین علیه السلام، ص 106؛ محمد
بن نعمان بغدادى عكبرى (شیخ مفید)، الارشاد فى معرفه حجج الله على العباد،
ج 2، صص 89 - 90؛ عبدالله بحرانى ، العوالم ، ص 243؛ محسن امین عاملى ،
لواعج الاشجان فى قتل الحسین علیه السلام، ص 118.
5) البته ممكن است مراد از واژه «مصحف» در این مورد، نامه كوفیان باشد كه حضرت براى اتمام حجت ، به همراه خود برداشتند. نك: اسماعیل بن كثیر دمشقى (ابن كثیر)، البدایه و النهایه ، ج 8، ص 193؛ محمد بن احمد دشمقى باعونى ، جواهر المطالب فى مناقب الامام الجلیل على بن ابى طالب علیه السلام، تحقیق محمد باقر محمودى ، ج 2، ص 284؛ شهاب الدین حسینى مرعشى ، شرح احقاق الحق ، به اهتمام محمود مرعشى نجفى ، ج 33، ص 603.
6) عبدالله جوادى آملى ، حماسه و عرفان ، ص 190.
در متون گزارش شده از حماسه عاشورا، موارد فراوانى از حضور قرآن دیده مى شود. این گزارشها به لحاظ زمانى، حوادث پیش از رسیدن كاروان حسینى به كربلا، و بعد از آن را در بر مى گیرد.
امام حسین علیه السلام در برخى نامه ها بر جایگاه والا و نقش اساسى قرآن در حاكمیت جامعه اسلامى اشاره كرده ، و فردى را شایسته امامت دانسته اند كه اساس حكومت و مدیریتش بر معارف و آموزه هاى بلند قرآنى، استوار باشد. ایشان در پاسخ نامه كوفیان نگاشتند:
تمام آنچه را در نامه هایتان بیان كردید، دریافتم . سخن بزرگانتان این بود كه ما، امام و رهبرى نداریم ، تو به سوى ما بیا تا خدا به وسیله تو ما را به شیوه درست و در مسیر هدایت، گرد آورد. به جانم سوگند، امام نیست مگر آن كسى كه به كتاب الهى عمل كند و بدان پایبند باشد: «فلعمرى ما الامام الا الحاكم بالكتاب» .(2)
همچنین امام حسین علیه السلام در نامه اى به مردم و بزرگان شهر بصره، دعوتش در این نهضت را بر اساس كتاب الهى دانستند و چنین نگاشتند:
اینك سفیرى را به همراه پیامم به سویتان مى فرستم و شما را به كتاب پرشكوه خدا و راه رسم انسان ساز پیامبرش صلى الله علیه و آله فرا مى خواند: «و انا ادعوكم الى كتاب الله و سنة نبى».(3)
در این موارد امام علیه السلام آشكار ضرورت هماهنگى رفتار حاكم اسلامى با قرآن را یادآور شده اند.
پی نوشت:
2) نك : لوط بن یحیى ازدى غامدى ، مقتل الحسین علیه السلام ص 17؛ عبدالله بن مسلم دینورى (ابن قتیبه)، الامامه و السیاسه ، ج 2، ص 8؛ محمد بن محمد بن نعمان بغدادى عكبرى (شیخ مفید)، الارشاد فى معرفه حجج الله على العباد، ج 2، ص 39؛ محمد بن على بن شهر آشوب مازندرانى ، مناقب آل ابى طالب علیهم السلام ج 3، ص 242؛ محمد بن جعفر حلى (ابن نما)، مثیر الاحزان ، ص 16؛ عبدالرحمن بن محمد حضرمى (ابن خلدون )، تاریخ ابن خلدون ، ج 3، صص 22 - 23.
3) نك : محمد بن طبرى ، تاریخ الامم و الملوك ، ج 4، صص 256 - 266؛ اسماعیل بن كثیر دمشقى (ابن كثیر)، البدایه و النهایه ، ج 8 ص 170؛ محمد بن طاهر سماوى ، ابصار العین فى انصار الحسین علیه السلام ص 26؛ شهاب الدین مرعشى نجفى ، ملحقات احقاق الحق ، به اهتمام محمود مرعشى نجفى ، ج 27، ص 155
در کنار تمام شادی ها و خوشحالی های این عید بزرگ که از آن در کلام معصومین به «عیدالله الاکبر» چنین یاد شده است باید توجه داشت که ولایت مداری و چون پروانه به دور شمع ولایت گشتن پیام اصلی عید غدیر است چون نتیجه فراموش کردن غدیر، وقوع حادثه غم بار عاشورا شد.
به دلایل مختلفی مدتی رو خدمت شما نبودیم
اماجالب که بدونید از وقتی که اشتراک اینترنتم تمام شد و اون رو اینترنتی شارژ کردم دیگه هر چه خواستم وارد بلاگفا بشم صفحه اش باز نمی شد
دوستی گفت که باید vpn بگیرم یا از ساکس استفاده کنم که راستش زورم اومد برای باز کردن یک سایت مجاز و پربازدید ایرانی از فیلتر شکن استفاده کنم
انشاء الله این مشکل حل بشه با مطالب و خبر های زیادی که این مدت اتفاق افتاده در خدمت شما هستیم.
«روز اولی که قرار بود به مدرسه بروم، کاملا روشن در ذهنم مانده است. پدرم دستم را گرفته بود و به سوی مدرسه میرفتیم. در راه به من گفت، پسرم میدانی کجا میرویم؟ گفتم نه.
گفت میخواهم تو را جایی ببرم که سواد یادت دهند تا پس از مرگم بتوانی برایم قرآن بخوانی. آن روز آنقدر علاقه من به قرآن زیاد شد که تصمیم گرفتم زود طلبه شوم.»
حرف از مدرسه و کلاس قرآن که می شود، حاجآقا حرفهای بسیار جالبتری هم میزند:
«زمان طاغوت یک معلم قرآن فکلی خوب داشتیم. با آنکه خیلی ژیگول بود و کراوات میزد، اما با روش خیلی خوبی بچهها را به قرآن علاقهمند میکرد.
خودش خوب قرآن میخواند و به ما میگفت:«بچهها قرآن را به عنوان قانون زندگی یاد بگیرید.»
این حرفش را هیچ وقت فراموش نمیکنم.
منبع : بصیرت
مرحوم آیةالله العظمی شاهآبادی، استاد عرفان امام (اعلیالله مقامهما)
میگفتند :
تمام علوم در سکرات موت و لحظه جان دادن، از انسان گرفته میشود
مگر علوم قرآنی
پس بروید به دنبال علمی که جاودانه است، یعنی قرآن را بخوانید و حفظ کنید (اصول کافی ج4 ص409 و ثوابالاعمال ص127)
و بدانید که آسانسور بهشت با قرآن کار میکند؛
یعنی هرچقدر بخوانی بالاتر میروی و هرجا که نخواندی آسانسور میایستد و باید پیاده شوی.
حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند: حَمَلَةُالقُرآنِ عُرَفاءُ اَهلِ الجَنَّةِ حافظان و حاملان قرآن عارفان اهل بهشت هستند (بحار ج 92 ص 177 و معانی الاخار ص 226)
منبع : بصیرت